• 07 Kasım 2023
• 22113

EN’LER ENLİLER

İzlediğim bir film sahnesinde şöyle bir diyalog geçti: ‘’Sevdiğimiz insanları olmasını istediğimiz insanlar olarak yeniden yaratamayız.’’ Bu sözün üzerine onlarca yıl konuşabilir veya binlerce sayfa yazı yazabiliriz ve yine de geride anlatılmayı bekleyen birçok şey kalır. Bu aslında yaşadığımız dünyanın trajedisidir. Sürekli olarak bıkmadan usanmadan ve yorulmadan bencilce yaptığımız şeydir; karşımızdakini değiştirmeye ve dönüştürmeye çalışmak. İlk buluşmada övdüğümüz hayranlık duyduğumuz ve özel bulduğumuz bütün davranışları neden bir süre sonra katlanılmaz bulup değiştirmeye çalışıyoruz? Ne değişti? Ulaşılmaz gibi duran o mükemmel insan neden bir anda gözden düştü? Değişen o muydu yoksa ona olan bakışımız mı? Ne umuyorduk da neyi bulamadık? Bize vaadi neydi ki tutamadı? Ölmeden cennete mi sokacaktı bizi? O kendi halinde biriyken sinsice hayatına girip sonra bir anda hayatı ona zindan etmenin ne gibi bir açıklaması olabilir? Belki de çocukluğumuzda oyun hamurlarıyla fazla oynadık ve bu alışkanlık bize oradan kaldı; sivrilt yuvarla, yamult bunlar karakterler için de geçerli.

Davranışlarımızın kontrol edilmesi, giydiğimiz kıyafetlere karışılması ve getirilen bir takım sınırlamalar başlangıçta hoşumuza gidiyor. Biz de önemsenme, sahiplenilme hissi uyandırıyor fakat bir süre sonra bizi boğmaya başlıyor öyle ki  nefes almakta bile güçlük çekiyoruz. Her an  her saniye yakında veya uzakta sürekli sorgulanmak hesap vermek zorunda olmak insanda dayanılmaz bir esaret hissi oluşturuyor. Bu sorunlu davranış biçimi sevmekle açıklanamaz saplantı daha doğru bir tanım olur. Günümüzde birçok ilişki böyle, doğal seyrinde ilerlemiyor. Sürekli bir taraf diğer tarafın davranışlarını kontrol ediyor. Sizin dürüst ve namuslu olmanız karşı tarafı teskin etmiyor çünkü sorunun kaynağı siz değilsiniz. Siz, güvenilir biri olabilirsiniz fakat karşı tarafın size güvenecek cesareti yoktur çünkü o bu serbestliği verecek güçlü bir karakterden yoksundur. Ondaki eksikliğin sorumlusu siz olmasanız bile bu açmazdan kendinizi kolayca kurtaramazsınız. Saplantılı insanlardan kurtulmak o kadar kolay değildir. Maalesef ki böyle saplantılı insanların sayısı azımsanamayacak kadar fazladır. Evlendikten hemen sonra boşanan insanları duyunca şaşırıp, ‘’bu insanların alnına silah dayayıp zorla mı evlendirdiler. Daha kaç gün oldu da birbirlerinden sıkıldılar. Evlilikten ne bekliyorlardı ki, bu kadar büyük hayal kırıklıkları oldu’’ diye kendime hep sorardım. Artık sormuyorum.

Kendimize tapınıyoruz, kutsuyoruz kendimizi. Çok büyük anlamlar yüklüyoruz gereksiz yere. Övgüler yetmiyor tek başına ‘’en’’ ile destekliyoruz onları. Aslında ‘’en’’ herkes için geçerli, çünkü ortalama insan yok piyasada. Sıradanlığa herkes karşı, başkaldırı halinde. Güzeli tek başına kabul etmiyor kimse ‘en güzeli’ diyeceksin. Özel yetmiyor tek başına ‘en özeli’ diyeceksin. ’Benzersiz’ hakaret olarak kabul ediliyor çünkü her güzellik mukayaseye muhtaç. Birşeye benzeyeceksin ve bu benzediğin şeyin ‘en’i olacaksın. Boyuna bakılmaz ‘en’li olacaksın. Bir‘en’ var ortada bunda hemfikiriz fakat sonrası biraz tartışmalı. Siz biri hariç bütün enleri üzerinizde toplayınca karşınızdakine ‘’en çaresiz’’ olmak düşüyor. En aptalı, en korkağı, en paranoyağı ve en kontrolcü olmadığınızdan emin olun. Bazen çok enli olmamak lazım sonra yanınıza kimse sığmaz da ‘en yalnız’ siz olursunuz.

GÜNÜN SÖZÜ: Bencillik, insanın istediği gibi yaşaması değil, başkalarına da kendisi gibi yaşamayı önermesidir. (Oscar Wilde)

Yorumlar

Henüz hiç yorum yapılmamış. Şimdi ilk yorumu siz yapın!

• 1
• 2